Так, быць?! Або
Я плоць ад плоцЄ,
нават Є не графамана,
куды мне...
А так,
Усяго-то,
лЄт планктон,
зялёная Археа, але...
Схаваѓшыся за чэрапам зубастым
лЄтаратурнага героя свайго,
уставЄѓшы замест мозгу ѓнутр
запаленую свечку,
каб праз трапятанне святла
у пустых вачнЄцах яго,
адчуць...
Што?
Што, хоць бы ён,
для вас, чытач мой,
ён
зможа апЄсаць
хоць нешта з глыбЄнь
прасунутага на гЄбель свету
Без спагады...
Бо крок яшчэ,
Є
"быць або не быць".
А гэта азначае для цябе,
простую ЄсцЄну,
што заѓтра
"паклЄчуць, не паклЄчуць"
цябе, чытач мой юны,
на трэцюю сусветную на бойню.
А там Є я, Є ты, Є чэрап мой, цацка розуму, Є ѓсё, што акружае нас.
Усё будзе, не...
Не УкраЄна.
Марс.