Лаянка Є мат
пад стрэл...
ђскрык!
Вось...
Плясканне з абрыву ѓ раку.
Ад'язджае машыны рык.
...Ѓ без следу.
СупакоЄцца вада
праз Ємгненне...
Як заѓсёды...
ЦЄха, цЄха пацячэ
праз камянЄ Є праз брод,
труп з сабою цягнучы,
да балота...
СупакоЄць там хтосьцЄ.
Ѓ павЄсне вЄсяком
у хаце каменнай,
казённы.
Ѓ аб гэтым ледзь заплаце
у нашым горадзе бяссонным,
мацЄ...
Дзе ты, дзе ж ты, мой сынок?!
Так да смерцЄ ёй чакаць.
ЭТАЖМАМА.